Kuzenimin Gün Sofrası

Çocuktum. Annem çok sevdiğim kabak yemeğini bin bir zahmetle yedirir, önüme peçete sererdi o kadar işinin arasında sildiği halıları kirlenmesin diye.. Sonra kucaklar beni, tutar abimin elinden  parka götürürdü bizi. Taki biz yorulana kadar. Bir kere olsun aman çocuklar bugünde gitmeyelim, çok yorgunum demedi annem. Bizi mutlu etmek, keyiflendiğimizi, yüzümüzün güldüğünü görmek her şeyden önce geldi hep onun için. 

Büyüdüm, üniversiteye gittim. Yine de ayrılamadım ailemin yanından. Tek tercihim oldu İzmir. Annem yine baktı bana. Sınav günlerim çerez, meyve tabaklarımı ihmal etmedi. Elinden ne geliyorsa fazlasıyla hep destek çıktı. Yeter ki siz okuyun dedi. Okuyun, çok güzel bir yaşantınız olsun, bolluk bereket içinde bir hayat sürdürün. Okudum, Hukuk Fakültesini bitirdim. Avukat oldum. Her an yanımdaydı annem. Başım ağrısa bir saniyede anlardı derdimi. Anlattırmadan rahat etmezdi. Çözüm yolu bulurdu bana, sarılırdı, öperdi. Çok ama çok güzel yetiştirdi bizi annem. Babam da hiçbir isteğimizi eksik etmedi sağolsun; ama annem bir başka. Hayatını adadı çocuklarına. 

Evlendim. Evlenmemi hiç istemedi annem. Çok zorluk çıkardı bana evlenirken. Erken dedi , biraz daha kal benimle, biraz daha beraber yaşayalım. Düğün günüme 2 ay kala kendi annesini kaybetti benim annem. Canından can gitti. Gözlerinden akan yaşlar hiç dinmedi, toparlayamadı kendini. 

Ben erteleyemedim düğünümü, layıkıyla yapıldı, çok güzel bir düğünüm oldu.   Annem her yalnız kalacağını düşündüğünde inatla yanına gittik. Severek , isteyerek. Allah razı olsun, kocam daha çok istedi benden gitmeyi. Haftanın üç gününü annemlerde geçirdik evliliğimizin yaklaşık 3 ayını. Ne o çok yalnızlık çekti ne de ben. Her kızım dediğinde yanında aldım soluğu. Çok zor oldu alışması. Annem hala çok da alışmış değil, gece oldu da evimize gitmek üzere ayaklandık mı bir burukluk oluyor üzerinde, sarılıyor bana, öpüyor. Çok ama çok seviyorum onu.

İşte bu günler aslında para toplama maksatlı değil de akrabalarla bir araya gelmek için o kadar iyi oldu ki. 15 günde bir toplanıyoruz. Kalabalık da değiliz, toplam 6 kişi. sürekli birbirimizi görmüş, vakit geçirmiş oluyoruz. herkes günü gelmeden bir uğraşı içine giriyor. Ne yapsam, nasıl yapsam diye düşünüyor. İyiki bu fikri çıkarmışım, iyiki bu günleri yapıyoruz demekten alamıyorum kendimi. 

Geçen hafta kuzenimdeydik. O hazırladı bizlere bu sofrayı. Tarif yok. Sadece sizlere fikir olması açısından yayınlıyorum. Birde annemi özledim galiba, içimi dökmek istedim . allah onalrı başımızdan eksik etmesin inşallah.

Bakalım menümüzde neler vardı?

Alman Pastası
Kereviz çanağında garnitür
Meyve eşliğinde havuçlu Cezerye
Mantı
Zeytin ezmeli ve haşhaşlı çörekler
Haşhaşlı revani
Otlu kır pidesi
Mevsim salata


Ne dersiniz, dersine iyi çalışmış mı kuzenim :)